Werk en vakantie!

Vanmorgen met Pim en de kinderen naar de kerk geweest. Naar de International Christian Fellowship. Er waren nog best wel wat mensen. 50 in totaal denk ik. Argentijnen, Amerikanen, Canadezen, Indonesiërs, Ethiopiërs en wat Nederlanders. Er was heilig avondmaal. De dienst werd geleid door een Amerikaan, Mike Heaton als ik me niet vergis. Hij staat normaal in een zustergemeente in Addis. Het was heel interessant om mee te maken. Allereerst moest je je voorstellen als nieuweling. Er waren zo’n 5 mensen nieuw. Je moest opstaan en vertellen wie je was en wat je hier deed. Ik durfde niet.. Shame on me! Veel liederen gezongen en stukjes uit de Bijbel gelezen. Er is een soort van vast onderdeel waar ze elke keer mensen iets over hun werk laten vertellen en hoe ze de genade van God terugzien in hun werk. Dat vond ik heel mooi. Daarna was er een preek. De man was best humoristisch en het was bijna een soort van grappig. Het was allemaal behoorlijk evangelisch. Met het zingen waren er een paar vrouwen die hun handen omhoog staken en mensen die mee stonden te swingen. Het was een aparte maar mooie dienst.

We zijn op een minivakantie geweest! Het was een soort goedmakertje voor de kinderen omdat ze deze zomer niet naar NL kunnen. En natuurlijk ook voor hunzelf om even tot rust te komen. We zijn naar Awasha geweest, in het zuiden van Ethiopië. Het was 250 km waar we 5 uur over hebben gedaan. Het was een mooie en vooral hobbelige reis. We gingen op vrijdagochtend weg, we kwamen rond een uur of 8 ’s avonds aan. Meteen een goedkoop hotelletje gevonden waar ik met Koemee op de kamer sliep.
Koemee is het meisje wat bij Pim en Gerdine in huis woont. Haar ouders zijn ontzettend streng orthodox zoals de meeste mensen hier. Ze is tot (protestants) geloof gekomen en kan daardoor niet meer thuis wonen. Sindsdien woont ze hier. Beetje lastig dat ze geen (nouja, heeel weinig) Engels kan dus het is een beetje handen en voeten werk. Gelukkig kunnen we elkaar redelijk wat duidelijk maken.
Awasha was ontzettend mooi! Zoveel dingen gedaan in die paar dagen. We zaten dichtbij een groot meer. Van Pasen heb ik niet veel gemerkt. We hebben zondag wel een preek geluisterd maar verder was het niet echt zondag voor mijn gevoel. We zijn uit eten geweest en over de boulevard geslenterd. We zijn ook wezen zwemmen op een luxe resort. Dat was 100 birr per persoon (ong 4 euro) en de kinderen waren gratis. 100 birr is hier een vermogen. We konden er ook meteen heeerlijk warm douchen!
Op maandagochtend was ik heel vroeg uit bed gegaan voor een ochtendwandeling bij het meer. Daar kwam ik een man tegen. Hij maakte een praatje en later vertelde hij dat hij een boot had. Meteen daarna de vroeg hij of ik mee wou nijlpaarden kijken. Ik twijfelde eerst of ik dat zomaar zou doen. De man was heel aardig en beleefd dus ik durfde het aan. Dat was super gaaf! Grote nijlpaarden op nog geen 5 meter afstand van de boot. Ook vloog er een grote zeearend over. De man nam me ook mee naar een lokale ‘vismarkt’. Dat wil zeggen; een paar zeilen met grote stapels vis erop. Daar heb ik rauwe vis met een ontzettend spicy sausje gegeten. En dat om 7 uur ’s ochtends! Alle mensen uit dat vissersdorpje kwamen uitlopen. Er werd meteen brood, sausjes en vis voor mij klaargemaakt. Heel leuk om een keer mee te maken! Die middag gingen we naar gebied waar veel apen zitten. Eerst voerde ik ze voorzichtig stukjes brood. Er kwam er zelfs een op mijn schouder zitten! Hannah ging met de apen spelen. Het was een heel grappig gezicht. Ze zat in een kringetje met 2 apen. Ze waren stenen naar elkaar aan het overgooien. Ik heb veel foto’s gemaakt daar, helaas is de verbinding te slecht om ze te uploaden. Maandagmiddag gingen we weer naar huis.

Ik krijg veel vragen wat ik hier precies doe bij Pim en Gerdine. Eerst zou ik alleen Gerdine helpen met het inloophuis. Daar sorteer ik kleding voor kinderen en volwassenen die het hard nodig hebben. Gerdine vroeg me of ik ook een paar foto’s kon maken voor de sponsors. Toen bedachten we dat het wel een goed plan was om een promotiefilm te maken voor de hele stichting en ook over het leven hier. Daar ben ik nu voornamelijk mee bezig. Ik ben met Pim mee geweest toen hij training gaf aan de boeren, morgen ga ik met Hannah mee naar haar school om daar te filmen.
Op de terugweg van de compound waar Pim training gaf, ging ik met een busje mee dat tijdelijk beschikbaar word gesteld door Woord en Daad. Er zat een Ethiopische chauffeur achter het stuur en ik was de enige in het busje. We waren een tijdje aan het praten toen hij op een gegeven moment vroeg of ik een rijbewijs had. Ik zei dat ik een Nederlands rijbewijs had en volgens hem was het ook in Ethiopië geldig. Ik geloofde het niet echt omdat Pim en Gerdine hun rijbewijzen moesten laten omzetten. Achteraf bleek dat hij wel gelijk had. Alleen toeristen mogen wel met een Nederlands rijbewijs hier rijden. Hij stopte de bus en stapte uit. Vervolgens zei hij; nu jij! Ik durfde het eigenlijk niet omdat er hier werkelijk waar gekken op de weg rijden. Hij heeft mij toch overgehaald en ik dacht bij mezelf dat ik een klein stukje zou rijden en dan weer zou stoppen. Gelukkig was het een soort van rustig op de weg en ging het best lekker. Uiteindelijk ben ik van Debre Zeit helemaal naar huis gereden in Dukem. Ik kreeg er lol in en het ging best goed. Zelfs het laatste stukje wat een beetje onbegaanbaar is. Ik was helemaal trots op mezelf en ik stapte naar binnen om Gerdine te vertellen. Die keek me heel geschrokken aan en zei dat ik in de gevangenis had kunnen belanden als ik aangehouden was. Je moet een speciaal rijbewijs hebben voor een minibus plus dat ik een Nederlands rijbewijs heb, wat nogal een gedoe is om dat hier geldig te krijgen. Dat doe ik dus ook niet weer!

Hier zijn ontzettend zware straffen voor kleine vergrijpen. Eens was Gerdine haar tas gestolen. Een paar mensen hadden het gezien en waren achter de dief aangerend. Ze hebben hem te pakken gekregen en hij moest mee naar het politiebureau. Hij had een gevangenisstraf van 1 jaar en 8 maanden(!) gekregen. Ik wil het volgens mij niet eens weten hoelang je moet zitten als je zonder geldig rijbewijs rijd. Achteraf ben ik alleen maar blijer dat alles goed is gegaan. Als ik een ongeluk had veroorzaakt, was de ramp helemaal niet te overzien geweest.

Voor het maken van een promotiefilm moest ik iets hebben om de film te bewerken. Aangezien er op deze geleende laptop geen moviemaker meer zat, ben ik vanmorgen naar een winkeltje geweest. Geweldig. Allemaal gebrande cd/dvd’s met programma’s. Ik heb nu Pinnacle gekocht voor filmbewerking en ook maar meteen adobe photoshop meegenomen. Die 2 bij elkaar waren 40 birr. Dat is ong €1,20. In Nederland betaal je voor adobe photoshop alleen al meer dan 200 euro. Gerdine had nog een antivirus nodig. Die man had het niet meteen klaarliggen. Hij pakte een lege dvd en ging achter zijn pc zitten. Binnen een paar minuutjes was het gepiept. Hartstikke illegaal als je het mij vraagt!

Mijn Nederlandse maagje wordt een beetje bij beetje gehard. Ik heb afgelopen weekend een voedselvergiftiging opgelopen. Ik heb me zelden zó beroerd gevoeld! Hoge koorts en kon niks binnen houden. Op een gegeven moment ben ik zelfs dingen gaan eten om maar iets uit te spugen omdat ik zo beroerd was. Ben nu weer aan het opknappen. Gelukkig kan ik water en thee nu binnen houden.

Ondanks de irritaties zo nu en dan (geen water, geen stroom, geen internet) ontdek je ook de leuke kanten aan het leven. Zo heb ik ontdekt dat je op de pagina die iedereen haat (connection error *zucht*) een spelletje kan doen. Met een hondje over cactussen springen. Inmiddels het favoriete tijdverdrijf van de kinderen geworden. Suzanne, mogen we het hondspelletje doen? Ja natuurlijk, eerst even de internetstick eruit halen, vervolgens internet aanklikken en tadaa; hele zoete kinderen. Fantastisch toch! (mijn highscore is 334, I dare you!)

Woensdag ga ik waarschijnlijk naar Geerten en Marleen. (het is nu maandag 4 april). Ze zijn inmiddels terug van weggeweest. Ik vind het stiekem wel een beetje jammer. Ik heb het hier erg naar mijn zin en ben helemaal gewend. Japsrah vroeg van de week heel lief aan mij of ik ook blauw werd (ze haalt blauw en bruin door elkaar). Zelf denkt ze dat ze ook bruin word. Ze snapt niet dat Amani (haar vriendje) al bruin is en zij nog niet. Grappig hoe dat in die kinderbreinen werkt.
Je maakt hier sowieso wat mee met de kinderen. Vanavond vroeg Pim of ze nog ergens voor moesten bidden. Hannah had een kindje in haar klas wat geopereerd moest worden aan zijn been. Pim was aan het bidden: ‘En wilt U ook met … zijn ……. wat zijn problemen ook zijn’. Zacht hoorde ik een stemmetje van Japsrah fluisteren: ‘Pap, hij heeft een au been!’

Ik had graag wat geschreven over wat hier gaande is. Dat kan ik helaas niet doen ivm overrheid. . Het komt steeds dichterbij. Iedereen is nerveus hier. Hopen en bidden dat alles goed mag blijven gaan.

Ik dacht dat deze blog wel iets minder lang zou worden maar toch weer kilometers leeswerk geworden. I’m sorry!